Half elf laden we de vliegers op mijn auto. Het toestel van mij is zeik en zeik nat, want het heeft een etmaal flink lopen plenzen. Martijn en Erik lijken er weinig vertrouwen in te hebben dat het een mooie vliegdag wordt vanwege al dat vocht, maar ik heb in Greifenburg vaak zat gezien dat zelf na flink veel regen er de volgende dag toch nog mooie vlieg condities waren.
10:30, de wolkenbasis is nog niet wat het moet zijn.
Een uur later, om 11:30 ziet het er al een stuk leuker uit.
De taak van vandaag
En vreemd genoeg is tegen de tijd dat wij moeten starten voor de verandering niet alles in schaduw gehuld. Het lijkt wel de omgekeerde wereld. We draaien dit keer dan ook alle drie makkelijk omhoog. Tegen de tijd dat we op wolkenbasis zitten met z'n drieën zijn er nog twintig minuten te gaan. We moeten weliswaar nog 5 km naar de start cirkel vliegen en weer omhoog komen, maar dat is in 10 minuten zeker te doen.
Niet voor Martijn en mij, zo blijkt. Bij "de tweede tand", een steil stuk uitstekende rots, waar ik op alle voorgaande taken te laag aankwam en steeds uitzakte, kom ik voor de verandering een keer hoog over vliegen. Het maakt weinig uit. Het enige wat ik er tref zijn smerige turbulente rot bellen, waar ik maar geen grip op krijg, en langzaam maar zeker verliezen we steeds meer hoogte. Erik is in de tussentijd naar boven gespeerd en is onder de wolken aan het wachten op de start om 15.00.
800 meter onder wolkenbasis piept m'n vario dat het zover is. Saved by the bell, want als ik nog veel langer op deze plek was gebleven stond ik waarschijnlijk weer op het parapente veld. Ik zit op dat moment in de entry cirkel en ben van plan maar te starten en terug te vliegen naar de start berg waar ik eerder makkelijk hoogte won.
Ik vlieg de cilinder uit en ga op weg naar het eerste keerpunt, dat buiten de cilinder ligt. Na een kilometer vraag ik me af of ik nu eigenlijk wel een valide start heb gemaakt, of dat ik eigenlijk impliciet de cirkel in had moeten vliegen. Op de grond is het geen enkel probleem om bijvoorbeeld hele reglementen uit m'n hoofd op te dreunen, maar tijdens fysieke inspanning blijkt het analytisch denkvermogen steeds weer allerbelabberst. Ik kies voor zekerheid en vlieg terug naar de cilinder. Dit keer geeft mijn vario een geluidssignaal zodra ik de start cilinder invlieg, dus ik ben maar wat blij dat ik nog even terug ben gegaan.
Zonder een meter afgelegd te hebben al een kwartier achterstand... maar goed, nu dus echt op weg.
Terug vliegende naar de start heb ik halverwege een lekkere bel en eenmaal op wolkenbasis kan ik het meer over. Ik probeer nog een kleine omweg onder een wolk door maar die geeft me helaas niets. Dan maar door en aan de overkant op de richel wat proberen te vinden.
Erg hoog kom ik niet aan en ik moet gelijk in survival modus. Een kwartier klooien...1050 meter heb ik nog op een gegeven moment, slechts een paar honderd meter boven het dal. Plotseling lijk ik wat fatsoenlijks te hebben gevonden. Ik bijt me in de bel vast en draai scherp in kleine rondjes om de bel maar niet te verliezen... en wolkenbasis... pfff, overleefd.
Vanaf dat moment gaat het eigenlijk van een leien dakje. De ene naar de andere goeie bel komt op mijn pad zonder veel gezoek. Via de start berg ga ik terug richting de tand om de turbulentie van dat onding zoveel mogelijk te vermijden.
Voor de derde keer moeten we het meer over. Daar tref ik Erik weer. Daar waar ik de eerste maal lang heb lopen zoeken bij deze berg en hij snel kon ronden, is het ditmaal omgedraaid, zodat ik de achterstand weer heb kunnen inlopen.
Ik draai de laatste bel tot wolkenbasis en heb een glijgetal van 1 op 6.5 naar goal. Zelfs met een Sting moet dat te halen zijn denk ik dan, ook al moet ik eerst nog een stuk tegen de wind in.
Halverwege nog 1 op 5.5. Dat gaat de goede kant op, dus ik gooi het gas erop. Op 100 meter hoogte kom ik goal. Yeah!
Erik blijkt een minuut of 6 sneller te zijn en Martijn komt ruim een half uur na mij op goal. Uiteindelijk blijkt dit geen zak uit te maken, want geen van ons krijgt tijdspunten, aangezien we er meer dan twee maal zo lang over hebben gedaan als de winaar (1 uur 4 min. in vergelijking met mijn tijd 2 uur 20 min.). Het belangrijkste is dat we alle drie goal hebben weten te behalen: we are a happy bunch!
Vandaag kebab, het geheim voor goede vlieg presentaties, gegeten, dus dat belooft wat voor morgen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten